زندگی در دنیا سراسر فرصت شمرده می شود؛ لحظه هایی که انسان برای تعالی و بندگی بیشتر به کار می گیرد تا به نحو شایسته ای برای بهبودی دین ودنیای خویش از آن بهره برد و از فرصت های آن به نحو احسن  استفاده کند . بدون شک از دست دادن چنین فرصت هایی موجب غم و اندوه و پشیمانی خواهد بود. امام صادق (ع) در سخنی ضروت بهره گیری از زمان و فرصت ها را گوشزد می کنند و می فرمایند: ” هر کس فرصتی را به دست آورد و با این حال منتظر فرصت بهتری باشد روزگار آن فرصت به دست آمده را از دستش خواهد گرفت زیرا عادت روزگار سلب فرصت ها و رسم زمانه ازبین بردن  موقیعت هاست” 1

در جایی دیگر می فرمایند: ” روزها سه گونه اند یا  روزی است که گذشته  و دیگر به دست نمی آید و یا روزی است که مردم  در آن به سر می برند و شایسته است که آن را غنیمت شمارند و یا آینده ای است که آرزوی رسیدن به آن را دارد"2

منبع: ا- تحف العقول,ص 381

2-همان، ص 322