زیبا ترین نام ازاسم…………………..علی

زیباترین تولد………………………….کعبه

زیباترین مربی………………………پیامبر

زیباترین انتخاب…………………….همسری حضرت زهرا(س)

زیباترین فرزندان………………….حسنین وزینبین

زیباترین گذشت واخلاص………. لیله المبیت

زیباترین شجاعت………………….جنگ احزاب

زیباترین انفاق………………………در رکوع انگشتری به فقیر دادن

زیباترین کلام……………………….نهج البلاغه

زیباترین عدالت………………………عقیل برادرش

زیباترین شهادت……………………….مسجد

زیباترین عبادت………………………..سجده

زیباترین کلام بعد از شهادت……………………فزت ورب الکعبه

گوشه ای از سخنان حجت الاسلام آقای نصوری

در سخنرانی شب قدر

مراحل خودسازی

پسرم همانا تورابه ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی ،ودلت را با یاد خدا زنده کنی وبه ریسمان او چنگ زنی، چه وسیله ای مطوئن تر از رابطه تو با خداست اگر سررشته آن را در دست گیری؟

دلت را با اندرز نیکو زنده کن،هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران ،جان خود را با یقین نیرومند کن.وبا نور حکمت روشنایی بخش، وبا یادمرگ آرام کن.به نابودی ازاو اعتراف گیر،وبا بررسی تحولات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش،واز دگرگونی روزگار وزشتی های گردش شب وروز اورا بترسان.

تاریخ گذشتگان رابراو بنماوآنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور.در دیار ئآثار ویران رفتگان،گردش کن وبیندیش که آنها چه کردند؟از کجا کوچ کرده ،در کجا فرودآمدند؟از جمع دوستان جدا شده وبه دیار غربت سفر کردند،گویا زمانی نمی گذرد که تو هم یکی از آنانی پس جایگاه آینده راآباد کن،آخرت را به دنیا مفروش وآنچه نمی دانی مگووآنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاورودر جادهای که از گمراهی آن می ترسی، قدم مگذار،زیرا خوداری به هنگام سرگردانی وگمراهی، بهتر از سقوط در تباهی هاست.

اخلاق اجتماعی 

به نیکی امر کن وخود نیکوکارش باش،وبا دست وزبان بدی ها را انکار کن وبکوش تا از بدکاران دور باشی ودر راه خدا آن گونه که شایسته است تلاش کنوهرگز سرزنش ملامت گران تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد.برای حق، درمشکلات وسختی ها شنا کن، شناخت خود را در دین به کمال رسان،خودرا برای استقامت در برابر مشکلات عادت ده ،که شکیبایی در راه حق عادتی پسندیده است.

درتمام کارها خود را به خدا واگذار،که به پناهگاه مطمئن ونیرومندی رسیده ای . در دعا با اخلاص پروردگارت را بخوان، که بخشیدن ومحروم کردن به دست اوست وفروان از خدا درخواست خیر ونیکی داشته باش. وصیت مرا به درستی دریاب وبه سادگی از آن نگذر.زیرا بهترین سخن آن است که سودمند باشد.بدان علمی که سودمند نباشد،فایده ای نخواهد داشت و دانشی که سزاواریادگیری نیست سودی ندارد.

منبع:نامه 21 نهج البلاغه،محمد دشتی

اگر نمی توانی بلوطی بر فراز تپه ای باشی، بوته ای در دامنه ای باش،ولی بهترین بوته ای باش که در کناره راه می روید.

اگر نمی توانی بوته ای باشی، علف کوچکی باش و چشم انداز کناره ی شاه  راهی را شادمانه تر کن….

اگر نمی توانی نهنگ باشی، فقط یک ماهی کوچک باش،

همه ی ما را که ناخدا نمی کنند، ملوان هم می توان بود.

در این دنیا برای  همه ما کاری هست کارهای بزرگ ، کارهای کمی کوچک تر وآنچه وظیفه ماست، چندان دور از دسترس نیست.

اگر نمی توانی شاه راه باشی، کوره راه باش،

اگر نمی توانی خورشید باشی، ستاره باش، هر آنچه که هستی ، بهترینش باش….

هرروزه ای نه انسان را به باب الریان می رساند ونه “گناهان اورا می تواند بسوزاند” چنان که هر نمازی ” نمازگزار را از فحشا ومنکر نمی تواند باز دارد". پس نباید تنها دل به لب و دهان فرو بستن خوش کنیم که روزه ی این چنینی به عادت بیش تر می ماند تا عبادت ،بلکه باید فراتر از نخوردن وننوشیدن روزه گرفت.

معنی روزه نباشد اجتناب از اکل وشرب                  روزه با چشم وزبان ودست وپا باید گرفت

روزه را به گونه ای باید گرفت که در آخر قامت انسان لیاقت لباس تقوا یاید که “لباس التقوی ذلک خیر". و… برای رسیدن به جواب سوال فوق ، گوش به” صدای سخن عشق” فرا باید داد، آن سان که در کلام ارزش مند امام صادق علیه السلام آمده است:

” اگر می خواهید کام جان به آثار روزه تازه کنید، جان خود را از نجاست و پلیدی ها پاک کرده و برای خدا با قلب هایی پاکیزه و خالص،  افکار منزه از گناه روزه بگیرید؛ زیرا خداوند متعال، قلب های آلوده و نیت های ناخالص را نجس می داند". یا فرمود: ” هرگاه روزه گرفتید، زبان از حرام حفظ کنید و چشم بر آن ببندید و خانه دل از نزاع و حسادت تطهیر کنید".نیز همین نصایح سودمند در خطبه شیوای شعبانیه از رسول عزیز اسلام صلی الله علیه وآله به چشم می خورد. بانوی بانوان عالم ، حضرت فاطمه زهرا علیه السلام گویی از برخی روزها به تعجب آمده و زبان به نصیحت می گشایند که:” چه می کند با روزه اش ، روزه داری که زبان وچشم وگوش و دیگر اعضا از گناه حفظ
 نمی کند؟”

آری اگر تاکنون خیر و بهره ای از روزه ندیده ایم ، انگشت تفکر بر پیشانی بنهیم ، دمی بیاندیشیم ، اشکال کار را بیابیم و گرنه ” بهره ما از روزه تشنگی و گرسنگی کشیدنی ” بیش نخواهد بود و حال که فصل ساغر به دوشی از راه رسیده “قداقبل الیکم شهر الله بالبرکه الرحمه والمغفره ” ورندان تشنه لب در ما ه خدا مهمان اویند آیا خدا مرا هم بر سفره اش می پذیرد؟ آیا خواب و نفس من و دعا و اعمال من هم ارزشی دارد؟ من که بهتر از هر کسی خویشتن را می شناسم ، اگر ساغر جانم لیاقت پذیرش کوثر رمضان را ندارد، می توانم با نیت صادق و دل پاک به سوی خدای توبه پذیر بازگردم و از او بخواهم که مرا هم توان به کاروان سبک بال عاشقان رسیدن عنایت فرماید.

الهی ان کنت غیر مستاهل لرحمتک  فانت اهل ان تجودعلی بفضل سعتک

راه آشنایی با  عظمت خدا تفکر، دقت و تمرکز در آیات الهی است .این عادت را دور بیندازیم که به همه چیز سرسری نگاه کنیم .در قرآن هم این اخلاق مذمت شده «و کَایِّن مِن آیة فی السماوات وَ الارض یَمُرون عَلَیها وَ هم عنها مُعرضون » سراسر عالم آیات الهی است؛ ولی گویا ما چشمانمان را می بندیم . اگر در پیدایش یک گیاه کوچک ، یک حشره ،یک حیوان کوچک ،یا خلقت انسانی که خلیفه خداست ، دقت کنیم درک می کنیم که خدا یعنی چه .آیا انسان ، چنین موجودی، با این ضعف ، با این پستی ، با این ذلت ، با این حقارت جا دارد که در مقابل خداوند بایستد و گناه کند ؟ تو با چه قدرتی گناه می کنی ؟آیا با چشمی که خدا میلیونها سلول مختلف را با هم ترکیب کرده و به صورت این اندام ظریف در صورت تو قرار داده ، گناه می کنی ؟انسان چقدر باید خجالت بکشد که با نعمتهای ارزنده ای که خدا به او داده ، خدا را مخالفت کند ؟

به همین دلیل اولیای خدا زمانی که در باره زشتی گناهان فکر می کردند ،گاهی حالت بی هوشی به آنان دست می داد ، یا از درک عظمت لرزه براندامشان می افتاد . این ها افسانه نیست ؛ما چون ندیده ایم یا کم دیده ایم ، با سختی باور می کنیم .نقل شده که مرحوم آخوند ملا محمد کاشانی هنگامی که در مدرسه صدر اصفهان برای نماز شب بلند می شد ،در و دیوار و درختان با او تسبیح می گفتند ؛ و وقتی ایشان به نماز می ایستاد بدنش چنان می لرزید که رعایت استقرار شرعی در نماز های واجب برایش به دشواری امکان داشت .

چنین کسانی هستند که «عَظُم الخالِقُ فی أنفُسهم وَ صَغُرما دونه فی اعینهم»