مراحل خودسازی

پسرم همانا تورابه ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی ،ودلت را با یاد خدا زنده کنی وبه ریسمان او چنگ زنی، چه وسیله ای مطوئن تر از رابطه تو با خداست اگر سررشته آن را در دست گیری؟

دلت را با اندرز نیکو زنده کن،هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران ،جان خود را با یقین نیرومند کن.وبا نور حکمت روشنایی بخش، وبا یادمرگ آرام کن.به نابودی ازاو اعتراف گیر،وبا بررسی تحولات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش،واز دگرگونی روزگار وزشتی های گردش شب وروز اورا بترسان.

تاریخ گذشتگان رابراو بنماوآنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور.در دیار ئآثار ویران رفتگان،گردش کن وبیندیش که آنها چه کردند؟از کجا کوچ کرده ،در کجا فرودآمدند؟از جمع دوستان جدا شده وبه دیار غربت سفر کردند،گویا زمانی نمی گذرد که تو هم یکی از آنانی پس جایگاه آینده راآباد کن،آخرت را به دنیا مفروش وآنچه نمی دانی مگووآنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاورودر جادهای که از گمراهی آن می ترسی، قدم مگذار،زیرا خوداری به هنگام سرگردانی وگمراهی، بهتر از سقوط در تباهی هاست.

اخلاق اجتماعی 

به نیکی امر کن وخود نیکوکارش باش،وبا دست وزبان بدی ها را انکار کن وبکوش تا از بدکاران دور باشی ودر راه خدا آن گونه که شایسته است تلاش کنوهرگز سرزنش ملامت گران تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد.برای حق، درمشکلات وسختی ها شنا کن، شناخت خود را در دین به کمال رسان،خودرا برای استقامت در برابر مشکلات عادت ده ،که شکیبایی در راه حق عادتی پسندیده است.

درتمام کارها خود را به خدا واگذار،که به پناهگاه مطمئن ونیرومندی رسیده ای . در دعا با اخلاص پروردگارت را بخوان، که بخشیدن ومحروم کردن به دست اوست وفروان از خدا درخواست خیر ونیکی داشته باش. وصیت مرا به درستی دریاب وبه سادگی از آن نگذر.زیرا بهترین سخن آن است که سودمند باشد.بدان علمی که سودمند نباشد،فایده ای نخواهد داشت و دانشی که سزاواریادگیری نیست سودی ندارد.

منبع:نامه 21 نهج البلاغه،محمد دشتی