راه آشنایی با  عظمت خدا تفکر، دقت و تمرکز در آیات الهی است .این عادت را دور بیندازیم که به همه چیز سرسری نگاه کنیم .در قرآن هم این اخلاق مذمت شده «و کَایِّن مِن آیة فی السماوات وَ الارض یَمُرون عَلَیها وَ هم عنها مُعرضون » سراسر عالم آیات الهی است؛ ولی گویا ما چشمانمان را می بندیم . اگر در پیدایش یک گیاه کوچک ، یک حشره ،یک حیوان کوچک ،یا خلقت انسانی که خلیفه خداست ، دقت کنیم درک می کنیم که خدا یعنی چه .آیا انسان ، چنین موجودی، با این ضعف ، با این پستی ، با این ذلت ، با این حقارت جا دارد که در مقابل خداوند بایستد و گناه کند ؟ تو با چه قدرتی گناه می کنی ؟آیا با چشمی که خدا میلیونها سلول مختلف را با هم ترکیب کرده و به صورت این اندام ظریف در صورت تو قرار داده ، گناه می کنی ؟انسان چقدر باید خجالت بکشد که با نعمتهای ارزنده ای که خدا به او داده ، خدا را مخالفت کند ؟

به همین دلیل اولیای خدا زمانی که در باره زشتی گناهان فکر می کردند ،گاهی حالت بی هوشی به آنان دست می داد ، یا از درک عظمت لرزه براندامشان می افتاد . این ها افسانه نیست ؛ما چون ندیده ایم یا کم دیده ایم ، با سختی باور می کنیم .نقل شده که مرحوم آخوند ملا محمد کاشانی هنگامی که در مدرسه صدر اصفهان برای نماز شب بلند می شد ،در و دیوار و درختان با او تسبیح می گفتند ؛ و وقتی ایشان به نماز می ایستاد بدنش چنان می لرزید که رعایت استقرار شرعی در نماز های واجب برایش به دشواری امکان داشت .

چنین کسانی هستند که «عَظُم الخالِقُ فی أنفُسهم وَ صَغُرما دونه فی اعینهم»