آیت الله آقا مجتبی بهشتی اصفهانی می فرمودند: ” من در آن زمان که نجف بودم ، هر وقت سر درس می رفتم وضو می گرفتم یک روز حالش را نداشتم که وضو بگیرم . همین طور بی وضو سر درس رفتم. شخصی معروف به دیوانه بود که گاهی اوقات درس می آمد و لباس های مندرس و پاره ای داشت و کسی توجهی به او نداشت . آن روز جلوی مرا گرفت و گفت : آشیخ چرا امروز بی وضو سر درس آمدی ؟1 من خیلی تعجب کردم . از آن موقع فهمیدم که انسان ها را نباید به چشم حقارت نگاه کرد، شاید آنها از مردان خدا باشند و ما ندانیم.”

منبع : داستان هایی از مردان خدا، علی میر خلف زاده