امام هادی (ع) گاه اراده می کرد که از طریق کرامت، قدرت معنوی و ولایت تکوینی خویش رابه ستمگران دوران نشان دهد که از جمله ، مورد ذیل است:

متوکل عباسی برای تهدید و ارعاب امام هادی(ع) او را احضار کرد و دستور داد هریک از سپاهیانش کیسه  خود را پر از خاک قرمز کنند ودر جای خاصی بریزند.

تعداد سپاه او که نود هزار نفر بود خاکهای کیسه های شان را روی هم ریختند و تل بزرگی از خاک را ایجاد کردند. و متوکل با امام هادی (ع) روی آن خاکها قرار گرفتند و سربازان و لشکریان او در حالی که به سلاح روز مسلح بودند، از برابر آنان رژه رفتند.

خلیفه ستمگر عباسی از این طریق می خواست آن حضرت را مرعوب سازد و از قیام علیه خود باز دارد. حضرت برای خنثی نمودن این نقشه به متوکل رو کرد و فرمود : ” آیا می خواهی سربازان و لشکریان مرا ببینی؟”

متوکل که احتمال نمی داد حضرتش سرباز و سلاح داشته باشد، یکوقت متوجه شد که میان زمین و آسمان پر از ملائکه مسلح شده و همگی در برابر آن حضرت آماده اطاعت می باشند. آن ستمگر از دیدن آن همه نیروی رزمی به وحشت افتاد واز ترس غش کرد. چون به هوش آمد، حضرت فرمود در دنیا با شما مناقشه نمی کنیم (چراکه) ما مشغول امر آخرت هستیم .پس آنچه گمان
می کنی ، درست نیست .

پی نوشت : مبلغان ش،62