عا لی ترین لذت  روحی  و  معنوی برای انسا ن  ، قرب به خداست .  وقتی چیزی ، جایی یا شخصی  ،  محبوب انسان باشد ، نزدیک شدن به ان  و نزد یک  بودن  به ان هم برای او محبوب  و ارزشمند است . اگر کسی علا قه به سلاطین  و حا کما ن  و قدرتمند ان داشته با شد  ، تقرب به دربارها  ، برایش مطلو ب است . اگر کسی به مقا م وریا ست علا قه داشته با شد ، هرچه به این خواسته نزدیک شود ، لذت بیشتری می برد . اگر کسی محبوب و معشوقی داشته باشد  ، به هما ن اندازه که از هجران  و فراق ، رنج می برد ، قرب و دیدار ، برایش شیرین ا ست . این قرب هم گاهی نزدیکی فیزیکی ا ست  و گاهی قرب روحی و معنوی . وقتی خداوند ، برترین موجود و عا لی ترین محبوب ا ست ، پس قرب به او هم برای کمال جویان  ، یک ارزش مقد س و هدف دوست داشتنی می شود . قرب به خدا هم در دنیا میسر است و هم در اخرت  . قرب اخروی  ، با خلود در بهشت و بهرمندی از جوار رحمت  حق می شود و به تعبیر قران کریم ، مقربین از روح و ریحان و نعمت های بهشتی برخوردارند1 و از چشمه تسنیم می نوشند .2 اگر کسی با چشم دل بنگرد ، در همین دنیا و در همه حا لا ت ، خدا را به خود نزد یک می بیند و اگر دوری هست ، دوری بنده از اوست که به سبب غفلت ها و معصیت ها پیش می اید . سعدی می گوید :

دوست نزدیک تر از من به من است

وین عجب تر که من از وی دورم

چه کنم با که توان گفت که دوست

در کنار من و من مهجورم3

عوامل قرب اور

همه دوست دارند بدا نند چگونه می توانند به  (( مقا م قرب )) رسید و نور چشمی خدا و بهره مند از الطا ف خاص او گشت.روشن است که قرب خدا ، قرب مادی  و نزدیکی مسافت  و کا ستن از فا صله مکا نی نیست : بلکه از نوع دیگرو سنخ دیگر است . رسیدن به قرب  ، با طی کردن مسافت است  : گا م به گام : تا رسیدن به هدف : ولی نه مسا فت ، مکا نی و زمینی است و نه گام ها مادی و جغرافیای . خدا ، حق مطلق ا ست : پس می توان با حق جویی و حق گویی و حق پذیری ، به خدا نزدیک شد. خدا ، رب و خا لق ا ست و اطا عت از فرمان مولی و پذیرش ربوبیت او ، عا مل قرب ا ست . خدا، معبود ا ست : پس می توان با عبا دت و بندگی خا لصانه ، به قرب رسید . در گفتار پیشوایان دین ، عو املی همچون عبا دت  ، سجده ، تواضع ، روزه داری و کم خوری ، دعا و نیا یش و اخلاص و ….، از عوامل قرب به شمار امده اند .

منبع:

ا-واقعه، ایه 88

2-مطففین،آیه 28

3-گلستان سعدی، باب دوم، حکایت10