خدایا! من غم و درد را به دوستی گرفتم و خود را به غم آغوش درد و شکنجه انداختم و قلب خود را برای پذیرش دردها وغم های ستمدیدگان باز کردم . من شکست و ناامیدی  وفقر وتنهایی را اساس زندگی خود قرار دادم تا دیگر از هیچ چیز وهیچ کس انتظاری و وحشتی نداشتم…

خدایا! به من توفیق ده که جزء اولین شهدای گلگون کفن تو به خاک و خون خویش بغلتم و جان خود را به تو تسلیم کنم . به من اجازه ده که هر چه زودتر پروانه وار خود را در پرتو عشق تو بسوزانم .خوش دارم که هر چه زودتر از دنیا رخت بربندم و در محضر عدل تو حاضر شده به لقای تو واصل گردم…

خدایا!من از درد ورنج شکوه نمی کنم، از مشکلات نمی ترسم، از زیبایی های تو تمام شده وحوصله ام سر رفته است . تار وپود قلبم به مهر تو سرشته شده ، قلبم به عشق تو می تپد و برای دیدار تو بی تابم.

پی نوشت: مناجات ، شهید چمران