شیخ بهایی می گوید : عارفی ، پارچه ای بافت و در بافت آن دقت و کوشش بسیار به کار برد، آن را فروخت ، مشتری به علت عیب های پارچه آن را به او باز گرداند و عارف گریست ، مشتری چون عارف را گریان دید، دلش سوخت و گفت : من به این عیب راضی ام، گریه مکن! عارف گفت : گریه من از این نیست از آن می گریم که در بافت آن کوشش بسیار کردم و حال به سبب عیب های پنهانی به من بازگردانده شد می ترسم عملی را نیز که چهل سال در آن کوشیده ام نپذیرد.

کشکول شیخ بهائی