شیخ بهایی می گوید: عارفی ، پارچه ای بافت و در بافت  آن دقت  و کوشش بسیار به کار برد، آن را فروخت ، مشتری به علت عیب های پارچه آن را به  او بازگرداند و عارف گریست . مشتری چون عارف را گریان دید، دلش سوخت و گفت: من به این عیب راضی ام ، گریه مکن! عارف گفت: گریه من از این نیست، از آن می گریم که در بافت آن کوشش بسیار کردم و حال به سبب عیب های پنهانی به من بازگردانده شد، می ترسم عملی را نیز که چهل سال در آن کوشیده ام ، نپذیرند.

کشکول شیخ بهایی